Maand: <span>januari 2021</span>

We kunnen het woord eigenlijk niet meer zien, lezen of horen! Het duurt nu al zo lang en het einde lijkt nog niet in zicht. Mensen raken ontmoedigd, somber en gefrustreerd. Sommige zelfs agressief. Het is ook een hele lange tijd van beperkende maatregelen, die invloed hebben op ons dagelijks leven zowel privé, sociaal als in werk. Het is moeilijk om ons maar te moeten blijven houden aan regels waar je normaal gesproken niet achter zou staan. En toch hebben we weinig keus. Of je het er nu mee eens bent of niet, dit zijn de regels die nu gelden. Hier en over de hele wereld in meer of mindere mate.

Het kan helpen om ons perspectief, onze gedachtegang hierover te veranderen. Vaak spreken we in dit soort situaties in absolutismen; altijd, hele, niemand, nooit, nergens. Dat maakt dat een situatie (maatregel) vaak erger aanvoelt dan deze hoeft te zijn.  Met de gedachte of mening van ‘ik kan nu helemaal nergens meer naar toe’ zit ook geen enkel perspectief, geen enkele keus. Dat maakt het zwaar, negatief, beladen, vrijheid ontnemend.

Kijk eens of je deze gedachte of mening kan aanpassen naar een meer helpende gedachte. Zoiets als ‘ik kan niet meer naar de kroeg, maar ik kan nog wel een biertje drinken met een goede vriend al moet dat nu kort en voor 21 uur’. Minder leuk?  Ja, tuurlijk! Maar echt beter dan niets.

Nog een ander voorbeeld. ‘ik zit nu altijd maar binnen en zie niemand meer’. Vraag je dan eens af, zit je echt 24 uur en 7 dagen per week binnen? Zie je helemaal niemand meer? Ook niet online? Waarschijnlijk is het antwoord tweemaal nee. En als er wel een ja is, vraag je dan eens af of je daar niet iets aan kan doen. Je mag namelijk nog gewoon naar buiten, je kunt een ommetje maken en je mag een iemand op bezoek ontvangen. Helpende gedachte zou dan ook kunnen zijn; ‘ik werk nu thuis en zie minder mensen, maar ik kan een wandeling maken met mijn collega tijdens de lunch’.

De huidige crisis waar we in zitten, kunnen we niet veranderen. Dat ligt niet in onze macht. We kunnen wel naar onze eigen gedachten kijken, deze bevragen en als het nodig is veranderen. Probeer het maar!

De wereld van voor de coronacrisis is er niet meer. Maar de nieuwe wereld na corona is nog niet aangebroken. We zitten in een fase, in lockdown. Onze uitdaging in deze tijd is om aanwezig te kunnen blijven in deze tussenruimte, de space in between. Daar kunnen we mee oefenen, oefenen om aanwezig te blijven in het onbekende. Zonder (ver) oordeel, met openheid en compassie.

De coronacrisis leidt tot verdriet, angst, boosheid, irritatie misschien ook. De toekomst is voor veel mensen onzeker. Mindfulness kan helpen om met wat meer rust en evenwicht naar die emoties te kijken en je niet te laten meeslepen.

In mindfulness gebruiken we vaak de metafoor van de twee pijlen. De eerste pijl staat voor het lijden dat op ons af komt. Iedereen krijgt in zijn leven te maken met lijden, corona of geen corona. Wat we vaak doen is daar een tweede pijl op afschieten, de pijl van het piekeren oftewel het verzet: waarom moet dit mij overkomen, ik wil dit niet, dit gaat nooit meer goedkomen. Daarmee maken we de situatie erger. Aan die eerste pijl kun je niet ontkomen, aan de tweede pijl wel. Tijdens deze coronacrisis kan de piekerfabriek overuren maken, maar het gaat je niet helpen. Laat het verzet los.  Erken de moeilijke, lastige situatie waar we samen, met zijn allen, inzitten. Mediteren helpt je daarbij, alleen of samen online.

Online mediteren kan bijvoorbeeld bij 30now